بازگشتم را بهاریست...

همانگونه که حیرانیم را بهارانه ایست...بیشتر از همیشه...تنهاتر از هرلحظه...

نمیدانم این دل را به من انداخته اند یا خاصیتش همین است؟!

هرروز بیشتر از دیروز آب میرود!

20 و اندی سال پیش مملکتی بود برای خودش...بسی وسیع...باصفا...غنی...با میلیون ها سکنه...

اما دراین روزگار

بیغوله ای بیش نیس ! ساکنانش خارهایی دردناک اند...

نه آب و نه خاکی...

به همین دلیل است که هرروز بخش هایی از خاکش ترک خورده و میریزد و مساحتش به فنا میرود

این ها را میگویم که اگر زد و خریداری پیدا شد نگوید غش در معامله کرده ام!!!

این ملک خرابه ای بیش نیست! خریداری؟!

هزینه اش یک نگاه است...مفت ببر! 

با خدمات پس از فروش حتی...

دلم تنگ است . . .

دلم بی تاب همراهیست . . .

همان فاتح اقلیم وجودم ! همان کس که مرا با او راز سر به مُهری نبود ! من بودم و او . . . بی هیچ فاصله ای ! ! !

شما را سراغی از "او" نیست ؟ ؟ ؟

به رسم عادت میگویم سلام . . .

این من حیران پیش رو کم حرف است ! علاقه ای به دنیای بی منتهای مَجاز ندارد !

حیران آنیست که فرای این دنیا و آن دنیاست ! میدانم که درین دنیا هرکس به نوع خود حیران است

اما من . . .

حیران نورم و حجم نورانی عشق من اندام دل میخواهد و گرنه هیــــــــــــــــــچ . . .

کلامم پیچیدگی برنمی دارد . . . نترس ! ساده تر از آنم که می پنداری :)

شاید ساده تر از تمام کائنات . . .

نامم را هرآنچه دوست داشتی بگذار ! برایت خط مشی نمیکشم ! تجسم روشن نمیکنم !

بگذار در ابهام بمانم . . . تنهاییم را با او دوست دارم

مرا اینگونه بپذیر . . . این یک خواهش است !